W 1920 roku Ferdinand Porsche opracował samochód pierwszej klasy „AD-617” z 6-cylindrowym silnikiem o pojemności 4,4 litra, wykonanym z lekkich stopów. Zdobyte doświadczenie umożliwiło w 1923 r. Wyprodukowanie modelu pasażerskiego „10/50 HP” lub „ADM-1”, zdolnego do osiągnięcia prędkości maksymalnej 100 km / h. Jej silnik miał jeden gaźnik i jeden górny wałek rozrządu. Model „ADM-2” z dwoma gaźnikami został wyprodukowany w latach 1925–1927, a „ADM-3” z silnikiem o pojemności 3 litrów zastąpił w 1926 roku. Ich wyniki sportowe miały skrócone podwozie i po raz pierwszy (wśród markowych samochodów) przekroczyły prędkość 160 km / h.
W 1927 roku projektant Karl Rabe przygotował nowy model „ADR” o długich podstawach. Wyróżniała się centralną ramą rury ze wspornikami poprzecznymi i niezależnym tylnym zawieszeniem w kombinacji trzech sprężyn z wahliwymi osiami napędowymi (z zawieszeniem zależnym od przodu). Wszystkie sprężyny miały sztywność progresywną i zapewniały wysoki komfort przy pełnym obciążeniu i przy dużej prędkości. Silnik o mocy 70 KM oparł się na ramie widelca przedniego widelca. W krótkich wersjach sportowych „12/100” moc silnika została zwiększona do 100 KM.
Dwie mocniejsze modele, „ADR-6 Bergmeister” z 6-cylindrowym silnikiem i „ADR-8 Alpin” z 8-cylindrowym silnikiem, zamknęły tę serię. Na ich życzenie możliwe było zainstalowanie różnych otwartych lub zamkniętych ciał najlepszych producentów nadwozi w Europie. „Bergmeister” został wyprodukowany do 1934 roku i stał się jednym z ostatnich samochodów marki „Austro-Daimler”.
Hits: 63